Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Αρρωστόμετρο - ή πώς καταλαβαίνω πόσο άρρωστη είμαι

Γενικά, είμαι τύπος που γουστάρει να εργάζεται. Όχι οτι με χαλάνε οι επίσημες αργίες όταν πέφτουν μεσοβδόμαδο ή κολλητά σε ΣΚ, αλλά γενικά, μου αρέσει να είμαι στο γραφείο και να κάνω κάτι παραγωγικό. Δεν μου αρέσει να λουφάρω.

Όταν όμως αρρωσταίνω και έχω τους περισσότερους να μου λένε να μείνω στο κρεββάτι μέχρι να γίνω καλά, το σκέφτομαι λίγο, να κλαφτώ στον εαυτό μου οτι δεν είμαι καλά, να με κακομάθω λίγο στο κρεββατάκι, αγκαλιά με την γάτα και το κουβερτάκι μου. Πλην όμως, όσες φορές δεν είμαι στ' αλήθεια εντελώς κομμάτια, καταλήγω απλώς να βαριέμαι στο κρεβάτι, και να πιάνεται η μέση μου.
Οπότε, έχω αναπτύξει τον εξής τρόπο μέτρησης του πόσο άρρωστη είμαι και αν μπορώ να μείνω κρεβάτι ή να πάω γραφείο.

Για αρχή.
Πονάνε τα κόκαλα ?
ΝΑΙ --> έχω πυρετό
ΟΧΙ --> δεν έχω και τόσο πυρετό 

Θα πήγαινα για ιππασία σε μισή ώρα από ΤΩΡΑ?
ΝΑΙ --> ντάξει την παλεύεις, τράβα στο γραφείο
ΟΧΙ --> ΤΖΙΖΟΥΖ κάτσε κρεβάτι, πλακώσουν στα χάπια και στις σούπες!


Εφόσον όμως πάω στο γραφείο, θεωρώ υποχρέωση ως προς τον εαυτό μου, να με παρηγορήσω με μια ιππασία. Τι, μόνο για δουλειά θα ταλαιπωρούμαστε?

Πάω για ιππασία, όπου όσο ιππεύω στρώνω στο θέμα πυρετού και υγείας, όταν ξεμείνω όμως χωρίς φουτερομπουφανόμπλουζα, ξέρετε, μέχρι "να του πλύνω λίγο πόδια", "να του βάλω λίγο το κουβερτάκι", "να του κάνω λίγο αγάπες", αρχίζω και χειροτερεύω.

Και έτσι, την επόμενη μέρα, ανοίγω τα μάτια μου και επαναλαμβάνω τις από πάνω ερωτήσεις. Όπως καταλαβαίνετε, ευτυχώς που έρχονται και τα ΣΚ και δεν χρειάζεται να πάω γραφείο, και ηρεμώ την συνείδησή μου...