Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

RIP Rigoletto (1995 - 2014)

Πέρυσι χάσαμε τον Φουξ, φέτος το ίδιο απρόσμενα, αλλά ευτυχώς με λιγότερη ταλαιπωρία για το άλογο, χάσαμε τον ήρωα της χρονιάς, τον Ρίγγο.

Αν και στα νιάτα του ήταν ένα πολύ δυνατό άλογο, που όχι μόνο καθάριζε διαδρομές, αλλά και με τα ροντέα του φόβιζε κόσμο, οι περισσότεροι όταν τον γνωρίσαμε, είχε ηρεμήσει σαν χαρακτήρας τόσο πολύ, που ήταν ένα από τα δύο αγαπημένα άλογα αρχαρίων και παιδιών.

Ήσυχος και απόλυτα ανταποκρίσιμος σε όλες τις εντολές, μάθαινε στον κόσμο να καλπάζει αλλά και να πηδάει εμπόδια.
Είχε συμπεριφορά επαγγελματία, που μόλις καταλάβαινε πως έπρεπε να γίνει η δουλειά, έβγαζε τον καλύτερο εαυτό του. 
Σίγουρα ταλαιπωρούσε κι αυτός λίγο τους εντελώς αρχάριους ή ανίδεους, αλλά κυρίως γιατί δεν καταλάβαινε τι ζήταγαν από αυτόν.
Και ενώ ήταν αδύνατον να καταφέρεις να μαζέψεις ένα άλογο που η γλώσσα του ήταν σταθερά και πάντα έξω, δούλευε όσο πιο φιλότιμα μπορούσε τις ασκήσεις στην επίπεδη.
Εκεί που ήταν όμως το στολίδι του σταύλου και όλοι βασίζονταν πάνω του, ήταν τα εμπόδια. 
Κάθετα, όξερ και διαδρομές, όποιος είχε ανασφάλειες ή αβεβαιότητα, τα ξεπερνούσε μαζί του. 

Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε που μονίμως το άλογο που πέρναγε παιδιά τα τελευταία 3 χρόνια στις εξετάσεις ΑΙΑ ήταν ο Ριγγολέττο.
Βίκυ, Αλέξης, Γιάννης, Νίκος, Δημήτρης και Παύλος έχουν φωτογραφίες μαζί τους στις πρώτες τους στιγμές αγωνιστικής ιππασίας, με ένα άλογο που θα μπορούσε να εμπιστευθεί ένας αγχωμένος ρούκι.
Με τον Παύλο, στην τελευταία λισάνς, 2014
Ακόμα κι εγώ, όταν τον πήρα σε δύο διαδρομές, έναν σε αγώνα και έναν σε επιδείξεις, δεν με απασχόλησε οτι δεν είχαμε δουλέψει πιο πριν μαζί, γιατί ήξερα πως ήταν ένα άλογο που αν του ζήταγες τυπικά σωστά κάτι και απλά έμενες σταθερός σε αυτό, δεν θα σε απογοήτευε. 

Στον σταύλο ίσως δεν ήταν τόσο δημοφιλής για χάδια, όσο άλογα που είναι πιο απαιτητικά για προσοχή, όπως ο Νέρο και τώρα τελευταία ο Λαστ και ο Ρινάλντο, αλλά σίγουρα ήταν ένα άλογο που καθόταν ήρεμο να τον χαϊδέψουν όσοι ήθελαν να τον σελώσουν ή απλώς να "χαϊδέψουν το άσπρο αλογάκι".

Ήταν ένας ήσυχος γίγαντας, εργατικός, ήρεμος, χαμηλών τόνων, που όλοι ξέραμε πως μπορούσαμε να στηριχτούμε πάνω του - πράγμα το οποίο και συχνά κάναμε, βάζοντας πιτσιρίκια πάνω του στα πρώτα τους μαθήματα και εισπράττοντας χαμόγελα.

Ο Rigoletto πέθανε είτε από καρδιά, είτε από εγκεφαλικό, αν και από την περιγραφή φαίνεται να είναι εγκεφαλικό, το απόγευμα της Πέμπτης 17 Ιουλίου 2014, δίπλα σε ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον νοιάζονταν, χωρίς να υποφέρει για πολύ.

Όπως και ο φίλος του ο Φουξ, έτσι κι αυτός, θα μας λείψει πολύ, και δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα τον θυμηθούμε με νοσταλγία και αγάπη...