Τρίτη 9 Απριλίου 2013

4οι αγώνες Ανάπτυξης - ΙΟΒ 31/3/13

Και ξημέρωσε η μέρα !!!
Με τα όσα ευχάριστα (αναμονή 8 χρόνων) και τα όσα δυσάρεστα (κλίμα στον στάβλο). 
Μετά από σκληρή προπόνηση που δεν έκανα, μιας και μεσοβδόμαδα δεν μπορούσα ούτε εγώ ούτε η Μαρίνα να πάρουμε άδειες, έχοντας πηδήξει τελευταία φορά διαδρομή πριν 2 μήνες και κάνοντας την σκληρή άσκηση του "βόσκω χύμα χορταράκι και ξεκουράζω τα κοκαλάκια μου", ήμουν έτοιμη να δοκιμάσω με τον Rigo τις διαδρομές των δυσθεώρητων κατηγοριών 0.80 και 1.00 (κοινώς, 80 πόντοι και 1 μέτρο).

 


Το καλό του να ιππεύεις τον Rigo είναι πως ξέρεις οτι το άλογο που έχει πρόβλημα όταν είναι δεμένο, ΔΕΝ είναι δεμένο, αλλά είναι από κάτω σου. Προθέρμανση στον πρώτο στίβο, σούπερ. Προθέρμανση στον δεύτερο στίβο, σούπερ, αν και δεν μπορούσα από εκεί να δω την Νατάσα με τον κοντό. Άκουσα όμως από το μεγάφωνο οτι δεν είχαν ρίψη ή άρνηση, και ενθουσιάστηκα !!!
Μπαίνουμε λοιπόν στον δεύτερο στίβο προθέρμανσης με τα εμπόδια. Κανονικά, υπάρχει μια τυπική διαδικασία που φωνάζουν το όνομά σου για να μπεις εκεί, ώστε να μην μαζεύονται πάνω από 10 άλογα την φορά. 
Στην περίπτωσή μας δεν ίσχυε αυτό, χωρίς όμως να προκαλούνται προβλήματα. Η Μαρίνα πήρε το ύφος "ξέρεις τι να κάνεις, μην με αναγκάσεις να γκαρίζω σαν γαϊδάρα, μου χαλάς το στυλ!" και μου είπε "ξεκίνα". 
Ξεκίνησα λοιπόν, τροχαδάκι, καλπασμό και πάτησα μια φωνάρα "Χιιιι!!!" που ψάρωσαν όλοι. Μιλάμε, γκάρισα. Μια φορά πάντως, κανείς δεν μπήκε μπροστά μου χαχαχαχαα...
Πηδάμε το Χ, πάω και στο κάθετο, πάω και στο όξερ... Μια χαρά τα περάσαμε, αλλά σαν να ήταν ψηλά για 80 πόντοι... Εντωμεταξύ, γνωστός προπονητής που είχε θητεύσει στον στάβλο, είχε κάτσει και με κοίταζε, μια εμένα, μια την Μαρίνα, μια την Νατάσα, να δει πώς πάνε τα άλογα... 
Ο μεσιέ Ριγκολέτο, ΠΕΤΑΓΕ στο κολέκτινγκ... έκλεισε στόματα ο μουσούδος!
Φωνάζουν κάποια στιγμή το όνομά μου, μπαίνω με καλπασμό, και τον πάω λίγο να του δείξω τα εμπόδια, μέχρι να φτάσουμε στο Start. Όλα καλά και ωραία, αλλά είχε αρχίσει να τραβάει ο κύριος, πολύ!
Η διαδρομή για το 0,80

 Επίθεση στο 1(όξερ), προσέγγιση στο 2 (κάθετο), κλειστή στροφή/πέταλο για το 3(όξερ) αλλά εκεί την πατήσαμε. Διότι τράβα τράβα ο κύριος, μου είχε πάρει μακρύ ηνίο, και μέχρι να το κοντύνω, είχα αρχίσει να φεύγω μπροστά. Μετά από 2 υπεκφυγές, πηδήξαμε και στα δύο καλπαστικά, αλλάξαμε πόδι και φορά, περάσαμε το τρομακτικό ουράνιο τόξο / όξερ, συνεχίσαμε με φόρα στο διπλό (όξερ/2/κάθετο), ανοίξαμε επιτέλους το βήμα μας προς το τέλος και περάσαμε πανηγυρικά το 6ο και 7ο (όξερ).
Αν εξαιρέσω την πατάτα μου στο 3ο εμπόδιο, ήταν μια πολύ όμορφη διαδρομή και παρά τον δισταγμό του που τον ένοιωσα σε 2 εμπόδια, δεν σταμάτησε πουθενά αλλού!
Φωτογραφίες από την Ναυσικά Βασιλιάδου


Πριν ανέβω στον Ρίγκο, είχαμε όλες την πεποίθηση πως αν ο Νέρο πονέσει, θα κάνει αρνήσεις. Ή αν τρομάξει, θα κάνει τις γνωστές νεριές του. Καλού κακού λοιπόν, μιας και δυστυχώς ο Νίκος (Φιοράκης) δεν θα έτρεχε, καθότι άρρωστος και με πυρετό, είχα σελώσει και τον Λαλάκη, να τον έτρεχε η Νατάσα. 
Πλην όμως, βρέθηκα να τον ιππεύω εγώ, γιατί θα με είδαν σαν μαραμένο μαρούλι, Μαρίνα και Νατάσα, και είπαν αμαρτία είναι να τον ιππεύω τόσο καιρό και να μην τον τρέξω. 
Λοιπόν. Κύριος Last, ΕΞ ΑΙ ΡΕ ΤΟΣ ! Μόνο βαθμούς για υπέρβαση χρόνου πήραμε, σε όλα τα άλλα, ήταν απλά άψογος!
Ένα χαμόγελο ΝΑ όταν κατέβηκα ! Πήρα και λίγο χρώμα... έστρωσε και λίγο το στρες...
Και μετά από ένα μίνι συμβούλιο, καταλήξαμε στο 1μ να τρέξει η Νατάσα πάλι με τον κοντό και εγώ με τον Λαλάκη, αντί του Ριγκολέτο.
Άιντε να τρέχουμε στην επιτροπή, να δηλωνόμαστε, να πληρώνουμε, κλπ κλπ και ευτυχώς οι κοπέλες της Γραμματείας, έδειξαν υπερβολική κατανόηση για την περίπτωσή μας.

Αυτή την φορά, μπήκαμε κατευθείαν για προθέρμανση στον 2ο στίβο με την Νατάσα, πλην όμως, άντε ντάξει, τροχάσαμε, καλπάσαμε λίγο, πηδήξαμε κάτι λίγο πάνω από 1μ (λύσσα κακιά να ψηλώνουν τα εμπόδια στο κολέκτινγκ) και μετά... σουλάααααααααατσο.
Όχι που θα κούραζα τον Λαστ με το να πηδάμε συνέχεια. Περίπατος και χάζεμα την Νατάσα και τον κοντό!
 
Flying Nero και πολύ στυλάκι ο μουσούδος - ή όπως τον έλεγε η Νατάσα "ο γλυκούλης μου"

Ήγγικεν η ώρα, που τρέχει μια κοπέλα και μετά εγώ. Τρέχει το κοριτσάκι, πέφτει κάπου σχετικά νωρίς, και χωρίς να το περιμένω τόσο σύντομα, με φωνάζουν. Εντάξει λοιπόν, ΕΜΠΡΟΣ ΓΕΝΝΑΙΕ ΜΟΥ ΙΠΠΕ !
Μπαίνουμε με κόντρα καλπασμό. Σκέφτηκα για λίγο να του το διόρθωνα, αλλά μετά λέω, δεν βαριέσαι, χρόνια τώρα, δεν τον βολεύει ο αριστερός καλπασμός, άσ'τον όπως βολεύεται τώρα και θα τα βρείτε στην διαδρομή. 
Όντως λοιπόν, μπήκαμε και κάναμε την διαδρομή μέχρι και το 7ο εμπόδιο, πολύ καλά. Είχε όμως άλλα 3 εμπόδια η διαδρομή του 1μ, επιπλέον της διαδρομής των 80 πόντων...

Στα τελευταία και καινούργια 3 εμπόδια λοιπόν, έγινε το εξής. Η μουχρίτσα ο Last, θυμόταν οτι η διαδρομή τελείωνε μετά το 7ο εμπόδιο. Και ενώ προσπαθούσα να του βάλω πόδι, χέρι, ψυχή, ο,τι είχα τέλος πάντων, για να πάει μπροστά, αυτός σχεδόν είχε αποφασίσει, οτι "μάγκες αυτό ήταν, ήμουν υπέροχος και γειαχαραντάν σας, πάω να φάω".
Οπότε, στο 8ο εμπόδιο, το οποίο ήταν διπλό, πήγαμε σχεδόν στο ρελαντί. Αν δεν τον είχα πιέσει να πηδήξει σε προπόνηση, από στάση, δεν θα πίστευα οτι τόσο σβηστός θα το πέρναγε. Κι όμως. Πέρασε το διπλό, πήγαμε στο επόμενο και εκεί, αφού ακόμα δεν το πίστευε οτι δεν είχε τελειώσει ο αγώνας, είπαμε να ρίξουμε κάτι, έτσι, για να έχει δουλειά ο κόσμος και να σηκώνει βαλβίδες. Το τελευταίο εμπόδιο, το περάσαμε ευτυχώς χωρίς δράματα. Βεβαίως στα τελειώματα, όπως και ο Ρίγγο, το τι φάπα, τύπου "τα καταφέραμε, μπράβο ρε τέρας", έπεσε, δεν λέγεται...

 




Μια μικρή παράλειψη: 
Μεταξύ 4ου και 5ου εμποδίου, παραλίγο να φάω τούμπα. Μιας και ο Λαλάκης μας δεν έχει εξοικειωθεί με ασκήσεις τύπου άλμα 2 καλπαστικά, αλλαγή, 2 καλπαστικά και άλμα προς άλλη πλευρά, με επιπλέον οτι το όξερ έδειχνε κάπως παρδαλό για τα γούστα του, όσο το πλησιάζαμε, κιότευε. Έβαλα λίγο περισσότερο πόδι, 1-2 φαπ με το μαστίγιο, και πέρασε, αλλά με τόση αγωνία μην του επιτεθεί του σαρκοβόρο ουράνιο τόξο, που στην προσγείωση με έστειλε στο σβέρκο του.
Έκανα ένα κυκλάκι σε καλπασμό για να ανακτήσω ισορροπία και κάθισμα και συνεχίσαμε, αλλά όπως καταλαβαίνετε, μας γονάτισαν στην ποινή υπέρβασης χρόνου.
Περιττό να προσθέσω πως στα ηνία μου κρέμαγε κανείς μπουγάδα...

Δεν με νοιάζει :) 
Περάσαμε πολύ ωραία και τόσο τα άλογα όσο και εμείς, μετά από χρόνια αποχής, ξεσκουριάσαμε!
Μου έκανε εντύπωση πάντως, το πώς έτρεχαν οι περισσότεροι. Αέρας τα άλογα, και οι επάνω απλώς κρατιόντουσαν με χέρια και πόδια, μέχρι να βγει η διαδρομή. Ρε παιδιά, ένα αλτ να σας έκανε το άλογο, ακόμα θα πηγαίνατε!

Την επόμενη φορά, ελπίζω να τα πάμε πιο καλά, αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου να πάμε πιο γρήγορα - μόνο με πιο καλό ρυθμό. 

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Γκέτες, μπαντάζ, καμπάνες ή γυμνό ποδαράκι?

Μερικά πράγματα που ξέρω για τα πόδια του αλόγου...

1. Τα μπροστινά πόδια, στηρίζουν το 60% του βάρους του
2. Τα πίσω πόδια ξεκινούν όλες τις κινήσεις
3. Αν το άλογό σου έχει ένα πρόβλημα στα πόδια, εσύ έχεις δύο. Ένα στην καρδιά και το πορτοφόλι.

Εδώ λοιπόν, έχουμε ένα σετ ποδιών αλόγου:


Στους περισσότερους, μπορεί να θυμίζει αμυδρά κάτι, μιας και έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα πόδια των αλόγων, κάπως έτσι
 ή έτσι  

Στον βωμό της πρόληψης λοιπόν, από τυχόν ατυχήματα, έχουμε φτάσει στις μέρες μας, να μην βγάζουμε άλογο από τον στάβλο, αν δεν του έχουμε δέσει φιόγκο και τα τέσσερα ποδαράκια. Ντάξει, φιόγκο όχι, αλλά ένα αμπαλάζ ρε παιδί μου θα το έχει!
Γιατί όπως όλοι ξέρουμε, οι γκέτες (boots), τα μπαντάζ (polo wraps) και οι καμπάνες (bell boots) προστατεύουν τους τένοντες στα πόδια των αλόγων, από κραδασμούς, χτυπήματα και στραβοπατήματα. 
Φυσικά και πάνω απ'όλα η υγεία του αλόγου και η προστασία των ποδιών, αλλά μιας και τα φοράμε, ε ας ταιριάζουν χρωματικά με το τρίχωμα, ή το υπόσαγμα που του φοράμε. Δείχνει πιο ωραία, έτσι δεν είναι?
Έτσι είναι.


Μια στιγμή όμως...  Για δείτε λίγο εδώ:




Μα ΤΙ ΚΑΝΑΝ αυτοί οι τύποι τότε? 
Μήπως ήταν αδιάφοροι για τα πόδια των αλόγων τους? Μήπως δεν ήξεραν? Μήπως ήταν τρελοί? Μήπως τα κούτσαιναν? Μήπως τα κακοποιούσαν εν αγνοία τους?
Η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις, είναι προφανώς, όχι.

Πιο παλιά, τα αθλητικά άλογα ήταν πιο μεγαλόσωμα και πιο ανθεκτικά στην υγεία τους. Προκειμένου όμως να ανταποκρίνονται σε όλο και περισσότερες προκλήσεις (ύψη, ταχύτητες, επιδόσεις), άρχισαν να "φτιάχνουν" πιο μικροκαμωμένα άλογα, για να ωφελούνται (ιππείς και ίπποι) από την προδιάταση των μυών στα άλματα.
Βέβαια, μικρόσωμα άλογα που πηδάνε μεγάλα άλματα, άρχισαν να βγάζουν πιο εύκολα ευαισθησίες στα πόδια και την μέση - ιδιαίτερα στα πόδια. Και όταν έχεις δώσει ένα σεβαστό ποσό χρημάτων για να μπορείς να τρέχεις κατηγορίες, δεν θες να ρισκάρεις στα πόδια... Οπότε, στις προπονήσεις, φοράμε γκέτες. Και καμπάνες. Καμιά φορά, και μπαντάζ (επιδέσμους).

Τι κάνει όμως το κάθε από αυτά?

Γκέτες
Με 1 έως και 5 δεσίματα (οι πίσω γκέτες συνήθως έχουν 1-2, οι μπροστά 2 - 5) προστατεύουν τους τένοντες των αλόγων, κυρίως από το να χτυπήσουν τα πίσω πόδια τους τένοντες των μπροστινών, ή μεταξύ τους τα πίσω.
Επίσης, κρατάνε αρκετά προστατευμένο και σταθερό το πακέτο πόδι/ τένοντας γενικότερα, παρέχοντας ομοιόμορφη πίεση στο δέσιμο.
Θέλει όμως μια προσοχή σε ότι αφορά το μέγεθός τους, καθώς μεγαλύτερες ή μικρότερες γκέτες από το σωστό μέγεθος, μπορούν να προκαλέσουν πληγές στο πόδι. Και επίσης, μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στην ροή του αίματος, αν τις δένουμε πάρα πολύ σφιχτά.

Μπαντάζ

Για αρχή, το καλό με τα μπαντάζ είναι πως ταιριάζουν σε όλα τα άλογα, μήκη και περιφέρειες ποδιών. Επίσης, μπορούν να φορεθούν στο άλογο ακόμα και αν έχει κάποια πληγή και καλύπτουν /προστατεύουν μεγαλύτερο εμβαδόν απ'ότι οι γκέτες. Ε και δείχνουν και πιο όμορφα...
Από την άλλη βέβαια, αν δεν δεθούν σωστά, μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα στην κυκλοφορία του αίματος (πολύ σφιχτά) ή να λυθούν και να παραπατήσει το άλογο (πολύ χαλαρά) ή να μην γίνει ομοιόμορφο το δέσιμο, πιέζοντας περισσότερο κάποια σημεία του ποδιού. Επιπλέον, δεν προτείνονται για εργασία σε βρεγμένο έδαφος ή πέρασμα από νερά, μιας και μουλιάζουν εύκολα και βαραίνουν. Για να μην αναφερθεί οτι προφανώς παίρνουν περισσότερη ώρα από τις γκέτες για να δεθούν, λυθούν και πλυθούν. 

Καμπάνες

Οι καμπάνες φοριούνται στα μπροστινά πόδια, όταν το άλογο συνηθίζει να τα πληγιάζει με τις οπλές των πίσω του ποδιών, κάνοντας μεγάλα βήματα με τα πίσω πόδια.
Αν και τα περισσότερα άλογα δεν ενοχλούνται όταν φορούν καμπάνες, σε περίπτωση που είναι λάθος μέγεθος ή δεθούν λάθος ή δεν καθαρίζονται, μπορούν να προκαλέσουν τοπική ευαισθησία και πληγές.

Οπότε τι φοράμε και πότε?
Αυτό εξαρτάται από το κάθε άλογο ξεχωριστά, την δουλειά που κάνει κάθε φορά και το έδαφος στο οποίο δουλεύει. 
Παρά την συνεχή προστασία των ποδιών με τους παραπάνω τρόπους, καλό είναι όσο μπορούμε να αφήνουμε τα άλογα να δουλεύουν χωρίς προστατευτικά στα πόδια, ώστε να μπορούν οι τένοντες από μόνοι τους να προστατεύονται και να μην "τεμπελιάζουν", περιμένοντας όλη η δουλειά να γίνεται από ειδικά προστατευτικά. 
Αν το άλογο έχει καλή κράση και καλά πόδια, μπορεί να δουλέψει μια ήπια επίπεδη εργασία χωρίς προστατευτικά, καθώς επίσης και να πηδήξει χαμηλά εμπόδια.

Αν πάλι το άλογο έχει σίγουρη ευαισθησία στα πόδια του, καλό είναι να χρησιμοποιούμε τα μπαντάζ. 
Για απλούς προληπτικούς λόγους σε υπερπήδηση εμποδίων, παραμένουμε και ψηφίζουμε, γκέτες...
Και αν με τα πίσω πόδια πληγιάζει τα μπροστά, τότε καμπανούλες !

- Ναι αλλά εμένα που μ'αρέσουν και οι γκέτες και τα μπαντάζ και έχω και τα δύο, τι να φοράω στις καθημερινές προπονήσεις μου, στον στίβο?

Ουφφφφφφ οκ... κατάλαβα. Δεν διανοείσαι να ιππεύεις χωρίς να φορέσεις κάτι στα πόδια του αλόγου σου, ακόμα και αν αυτό δεν το ωφελεί πάντα. Ωραία. Φόρα του γκέτες λοιπόν, μιας και "κακομαθαίνουν" λιγότερο τους τένοντες.

- Δηλαδή αν κάθε μέρα του φοράω με σωστό τρόπο μπαντάζ, θα του προκαλέσω κακό?

Όχι άμεσα, και όχι ακριβώς "κακό". Απλώς την ημέρα που θα αποφασίσεις να το βγάλεις χωρίς μπαντάζ να κάνει λίγη δουλειά, έχεις πολλές πιθανότητες να το κουράσεις πολύ περισσότερο απ'ότι αν το άφηνες να δουλεύει στηριζόμενο μόνο στους τένοντές του.

- Μπορώ δηλαδή να το τρέξω σε αγώνα, χωρίς να του φορέσω κανένα προστατευτικό?

Τα προστατευτικά είναι για να προστατεύουν. Το μόνο που λέω εγώ, είναι αυτό: Μην το παρακάνετε. Αν μπορείς σε έναν αγώνα, που συνήθως γίνονται υπερβάσεις, να προστατέψεις το άλογό σου, κάν'το. Αν θες να μπορείς να τρέχεις κατηγορία 1μ χωρίς προστατευτικά, δοκίμασε την ποιότητα των ποδιών του αλόγου σου στις προπονήσεις και όχι στον αγώνα. 

Προσωπικά, δουλεύω τις απλές φλατ με γυμνό πόδι, τα χαμηλά εμπόδια επίσης με γυμνό, τα πιο ψηλά με γκέτες. Αν πρόκειται να δουλέψει το άλογο αρκετά εντατικά, μόνο τότε του βάζω μπαντάζ - εκτός από την φοράδα και τον κοντό που ως γνωστόν, έχουν και οι 2 ευαισθησία στα πόδια τους. 






Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Αφιερωμένο στον ZLRV

Είναι κάτι στιγμές, σε κάθε στάβλο, που κάποια, ή κάποιος ή κάποιοι, λένε είτε με φοβερή συνέπεια, είτε σε στιγμές που σε εκπλήσσουν, κάτι απίστευτες κοτσάνες. Πράγματα που δεν στέκουν με τίποτα, καμία κοινή λογική και κανένα νόμο της φύσης.
Κι όμως, τα λένε, με σοβαρό ύφος και το ενδιαφέρον, είναι πως το εννοούν!

Εκείνες τις στιγμές λοιπόν, ένας θνητός είναι πολύ πιθανό να πέσει στην παγίδα να προσπαθήσει διορθώσει την λανθασμένη ιδέα. Και λέω παγίδα, γιατί αν σε μερικά απλά θέματα λογικής κάποιος δεν μπορεί να τα κατανοήσει μόνος του ή μόνη της, δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταλάβει ή να τα αποδεχτεί, δεν πα να έχει και όλη την Σχολή της Βιέννης να δίνει διάλεξη.

Ομολογώ, παλιότερα έμπαινα στο τρυπάκι να απαντάω - όταν ήξερα, και με όσα ήξερα. ΜΕΓΑΛΟ λάθος. Δεν υπάρχει λόγος. Ή το άτομο απέναντί σου ενδιαφέρεται όντως να μάθει κάτι, οπότε αντί να αρκεστεί στο πρώτο πράγμα που θα ακούσει / διαβάσει και δεν θα το διασταυρώσει κάπως για να το επιβεβαιώσει, τότε θα έπρεπε ήδη να ξέρει αν λέει ή όχι βλακείες. Και ελάτε τώρα, ας το παραδεχτούμε. ΟΛΟΙ μας ξέρουμε πότε λέμε πράγματα που δεν στέκουν - ασχέτως αν θα βόλευε την θεωρία μας γενικότερα.

Πλέον όμως, μιας και αποφάσισα να παραμένω περισσότερο ψύχραιμη και λιγότερο "βιαστική" στο να εξηγώ, η στάση μου κάτι τέτοιες στιγμές θα είναι, αναλόγως του μεγέθους της κοτσάνας...

1. Ανεκτό επίπεδο...


2. ΆΛΛΟ επίπεδο...



Εντάξει, ποτέ δεν είπα οτι τα ξέρω όλα... Αλλά μερικά πράγματα, οφείλει κανείς να τα καταλαβαίνει, να τα αντιλαμβάνεται και να τα κατανοεί από μόνος του...



Αφιερωμένο, μιας και με καταλαβαίνεις...


Υγ. Επιλέξτε την δική σας αντίδραση, στην εξής θεωρία:
"Ένα άλογο βγάζει την γλώσσα έξω όταν φοράει στομίδα επειδή κουτσαίνει και πονάει, ώστε να ισορροπεί καλύτερα".



Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Unicorns: Pure fun !

Επειδή τις τελευταίες μέρες επικρατεί μια τεράστια ένταση στο κεφάλι και την ζωή μου, 
και το ιππικό κομμάτι δυστυχώς ΔΕΝ αποτελεί εξαίρεση, προτείνω το εξής:
Στα σχόλια της σελίδας, κάντε paste την διεύθυνση μιας εικόνας ή φωτογραφίας, με θέμα τον Μονόκερο.
Όσο πιο αστεία, γλυκιά, απρόβλεπτη, τόσο το καλύτερο !!!

Και σε λίγες μέρες, 
θα φτιάξω ένα ποστ τίΝγκα 
στους Μονόκερους !!!




     Post on the Comments area a url address of a Unicorn funny or cute picture, 
to help me smile again, thank you !!!
In the following days, I ll make a post with all the Unicorn pics...