Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Against all odds _ Part 2

Κυριακή, ώρα 07.30
Έχω ήδη σηκωθεί, πλυθεί, ντυθεί, έχω φτιάξει αυτό το παρανοϊκό πράγμα που πρέπει να κάνουμε με τα μαλλιά μας στο ντρεσσάζ (λέγε με κότσο), έχω πάρει ο,τι χρειάζεται σε μια τσάντα, ΔΕΝ έχω ράψει γιατί δεν βρίσκω, το σήμα στο σακάκι μου, και είμαι έτοιμη.
Στις 08.00 είμαι στους σταύλους. Ο Ρίγγο είναι έτοιμος για την εκδρομή του, ο δε Νέρο μασουλάει πανευτυχής που την σκαπούλαρε τον σανό του. Αχχχχχχ... τι θα κάνω μ'αυτό το αγόρι? Φιλάκια πολλά, σίγουρα.
Κάποια στιγμή μαζευόμαστε όλο το τημ (3-4 άτομα μην φανταστείτε) και αφού ο Ρίγγο μπαίνει στο φορτηγό στις 08+ ξεκινάμε για Μαρκόπουλο.
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ όσες φορές έχω πάει εκεί (2? 3 ίσως?) έχω χαθεί. Δεν αποτέλεσε λοιπόν εξαίρεση αυτή η φορά. Χαθήκαμε. Η ώρα ήταν 8.45 και να τρελαίνομαι οτι σε 15 λεπτά πρέπει να είμαι πάνω στο άλογο. Μετά από πολύ προσπάθεια καταφέραμε να βρούμε το ΟΚΙΜ και να παρκάρουμε. Και άντε μετά να βρούμε πού ξεφορτώνουν τα άλογα! Πού να ξέρω? Λες και έχω ξαναπάει σε αγώνα εκεί... προνόησα όμως και αντί να ψάχνουμε αυτοβούλως, ρώτησα και με λίιιιιγο ακόμα ψάξιμο, βρήκαμε τον Ρίγγο να μασουλάει πανευτυχής στον ήλια το σανό του.

Ωραία! Ανάσα, ψυχραιμία και... ΠΑΜΕ! Ξύστρισμα, καθάρισμα, να έχω την Βίκυ να μου δίνει λαστιχάκια για τα τραγικά αστεία κοτσιδάκια που του έκανα, να βάλουμε σέλα, να βάλουμε ηνία, να βάλω μπότες, να βάλω κράνος - το μαστίγιο παιδιά, πού είναι το μαστίγιο? να ανέβω - ο δόλιος είχε ακόμα σανό στο στόμα, και πάμε με τροτ να βρούμε πώς βγαίνουμε πίσω στα μανέζ. Με τροτ για 2 λόγους. Ένα για να μην χαζολογάει και δύο γιατί είχα αργήσει για προθέρμανση...

Και όπως μπαίνω για προθέρμανση, αρχίσαμε να βιώνουμε το σοκ. Ο Ρίγγο γιατί δεν με είχε στην πλάτη του για πολύ καιρό, και είχε συνηθίσει την διαπραγμάτευση με την Βίκυ (αν την ταλαιπωρήσω πολύ, μπορεί και να γλιτώσω 5 λεπτά) και εγώ γιατί είχα συνηθίσει το ανάλαφρο, μικρό, απαλό, βηματάκι του κοντού μου. Εμ ανέβηκα στην μαούνα και ένοιωσα λες και είχε 9 μποφώρ! Είπα όμως να το παίξω οτι δεν τρέχει μία, και άρχισα να τον περπατάω-ξεναγώ στο μανέζ. Ψύχραιμος στο βάδην ο κύριος, όλα καλά λοιπόν και ξεκινάμε τροχαδάκι για ζέσταμα. Δεν ενοχλούσα κανέναν αλήθεια λέω. Ζήλευα με την άκρη του ματιού μου βεβαίως όλα τα όμορφα, καλοζωισμένα, στρουμπουλά και καλοκουρδισμένα αλογάκια των άλλων, αλλά ως επι το πλείστον ήμουν συγκεντρωμένη σε εμάς. Τροχαδάκι τέρμα, καλπασμός σε ισσοροπία, να ζεσταθεί και η πλατούλα μας καλύτερα. Άκρη άκρη να μην ενοχλώ πάντα. Ε λοιπόν, έναν κύριο, τον ενόχλησα φαίνεται. 
Ο κύριος Φούσκας (δεν χρειάζεται να πω ονόματα, όποιος βλέπει φωτογραφίες ξέρει) αντί να κοιτάει να κάνει την δουλειά του με το υπέροχο αλογάκι του, θεώρησε οτι έπρεπε να μου κάνει σχόλια. Για την γλώσσα του Ρίγγο. Λες ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ήταν ΚΑΛΑ ?!?!?!?! Έφαγε ένα απόλυτα αντιαθλητικό καντήλι από μένα, αλλά μάλλον δεν το άκουσε γιατί είχε ήδη φύγει. Ε ναι αυτή είναι η τάση στο ντρεσσάζ. Ή σου δίνουν οδηγίες χωρίς να το ζητήσεις, ή έρχονται κατόπιν εορτής και σε ρωτάνε γιατί δεν τους ρώταγες κάτι. Και φεύγουν ΠΡΙΝ απαντήσεις! ο_Ο
Τέλος πάντων, το θέμα στο ζέσταμα δεν ήταν να "μαζέψω" τον Ρίγγο. Πιο εύκολα θα μάζευα μπουγάδα σε στρατώνα παρά τον Ρίγγο, έτσι το μόνο που με ένοιαζε ήταν όταν μπαίναμε για το τεστ, να ήταν ζεστός, σχετικά ευέλικτος, και όσο γίνεται ήρεμος. 
Τρώω ξαφνικά και μια φρίκη, γιατί συνειδητοποιώ οτι Α. φοράμε Πεσσόα στομίδα και Β. την έχουμε στο 3ο κρικάκι! Ω ρε πούστη μου λέω (μιλάω Γαλλικά φαρσί, δεν ξέρω αν το ξέρετε) ΚΑΙ αυτό λάθος το έχω? Γαμώτο πια! Ευτυχώς η Μαρίνα ήταν κοντά και μου πέρασε τα ηνία στον πρώτο κρίκο, ΣΑΝ να φόραγε απλή στομίδα. Ήταν και μες την βρώμα γιατί μασούλαγε πιο πριν το σανό, σαν καημένα ήμασταν - στ'αλήθεια!
Και στα καπάκια, η διαπίστωση οτι δεν φοράμε αριθμό μητρώου.
"Καλά, σιγά μην μας αφήσουν να μπούμε. Με το που μας δουν, ή θα βάλουν τα γέλια, ή θα βάλουν τα κλάμματα, πάντως εμένα στο μανέζ μέσα ΔΕΝ θα με βάλουν" σκέφτηκα...
Πλην όμως, μιας και ήμασταν εκεί, ας δοκίμαζα την τύχη μας.
Όταν φώναξαν οτι "να ετοιμάζεται η Μαυράκη ΕΛΕΝΗ" (πάντα κάτι γίνεται με το όνομά μου. Τι Δανά-Ελένη με λένε, τι να ετοιμάζεται η Δανάη και να αγωνίζεται η Ελένη, τι τούμπαλην, μια φορά Ελένη-Δανάη δεν με έχουν πει...)πήγα προς το κλειστό μανέζ. Εγκεφαλικό ο Ρίγγο. Να μην θέλει με τίποτα. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, τελικά σταμάτησε την όπισθεν (ευτυχώς, γιατί στα 3 βήματα ήταν αμάξι) και πήγαμε μπροστά. 
Τελείωσε η προηγούμενη κοπέλα, την χειροκρότησα (εγώ και άλλοι 2, τι κακό και αυτό με τις άδειες κερκίδες...), και μπήκα...... 
Με το που μπαίνω και πηγαίνω να χαιρετήσω επιτροπές, έβλεπα ένα ψουψουψου να γίνεται. Ωχχχ... πάει. Ως εδώ φτάσαμε ασπρούλη μου σήμερα, κάνε τον γύρω σου και πάμε έξω. Αλλά δεν μας είπαν τίποτα. Αντιθέτως, χτύπησαν και το καμπανάκι. Ρε λες? Στ'αλήθεια το εννοούν οτι μ'αφήνουν να συμμετάσχω? Τι καλοί άνθρωποι! :)
Μπαίνουμε λοιπόν, κάνουμε κάτι που έμοιαζε με το τεστ της Α3 - πολύ κατά προσέγγιση όμως, τελειώνουμε, πάμε στο G, χαιρετάμε. Μας χαιρετάει και η κυρία που καθόταν στο C και την βλέπω να πλησιάζει.

Ωχ λέω, κατσάδα θα ακούσουμε.
Κι όμως. Ήταν πολύ γλυκιά και ευγενική. Μου εξήγησε οτι με αυτό το άλογο δεν μπορώ να συμμετέχω σε αγώνες ντρεσσάζ, οτι με την γλώσσα έξω δεν μπορούν να με βαθμολογήσουν με πάνω από 5, οτι γενικά να περιμένω χαμηλή βαθμολογία και οτι να κοιτάξω να αλλάξω ίσως στομίδα στο άλογο. Την ευχαρίστησα, και βγήκαμε.
Ηθικό για κάποιο λόγο, στα πατώματα. Δεν είχα απαιτήσεις από τον ασπρούλη τον καλό μου Ριγγολέτο. Ούτε από εμένα είχα. Απλά κάθε φορά που πάω για εξετάσεις, νοιώθω άσχημα να δίνω λευκή κόλλα. Και νοιώθω 3 φορές χειρότερα να μην πηγαίνω καν να δώσω εξετάσεις. Κάπως έτσι ένοιωθα. Μου πήρε λίγη ώρα να συνέλθω από το σοκ της άθλιας εμφάνισης. Τελικά ήταν πολύ περισσότερο ψυχοφθόρο απ'ότι περίμενα ή φανταζόμουν.
Άλλο να αγωνίζεσαι με ένα άλογο που δεν ξέρεις, και άλλο να αγωνίζεσαι με ένα άλογο που δεν είναι κατάλληλο. Πάθημα - μάθημα όμως, και ο Ρίγγο δεν έφταιγε σε τίποτα ο καλός μου. Κύριος με τα όλα του!
Στον δρόμο για το ξεΐδρωμα, μας επιτάξαν οι εξεταστές της λισάνς για την εξέταση στα κτηνιατρικά. 
Αμάν σκεφτόμουν... έτσι όπως είναι, ακόμα και εξέταση ακτινογραφίας θα μπορούνε να του κάνουν! Ντρεπόμουν που όλοι αυτοί κοιτάζανε τον Ριγγολέτο, που παλιά ήταν ένα στρουμπουλό καπουλάτο αλογάκι, και τώρα έχει μείνει μόνο η σκιά του, και σκεφτόντουσαν ποιος ξέρει τι. Και πού να ήξεραν οτι τώρα είναι που έχει αρχίσει πάλι να "ανεβαίνει".
Ευτυχώς η εξέταση δεν κράτησε πολύ ώρα και σε λίγο, η Βίκυ ανέβηκε για να δώσει τις εξετάσεις για την επίπεδη.
Θα το πω. Την παίδεψε ο Ρίγγο, τον παίδεψε και αυτή. Στο τέλος όμως, όλα καλά. Η Βίκυ πήρε την λισάνς της, ο Ρίγγο πήρε και εγώ δεν ξέρω πόσα χάδια και καρότα, και γυρίσαμε στις δέστρες για να τον ξεσελώσουμε, να τον ποτίσουμε, να τον περιποιηθούμε λίγο πριν τον φορτώσουμε στον Βασιλείου.
Επιστρέψαμε στους σταύλους, βάλαμε μέσα τον κύριο, του δώσαμε κι άλλες λιχουδιές (σοκ ο γείτονας ο Νέρο, να τρώει ο ψηλός καρότα και εμείς τίποτα ?!?!?!?), του βάλαμε κουβερτούλα και φαγητό, και φύγαμε να ταΐσουμε και τα δικά μας κορμιά.

Κατά παράδοση πριν ή μετά το αγώνα εγώ πήγαινα στα Fridays. Δεν ξέρω πώς έκατσε αυτή η συνήθεια, αλλά είπα να την τηρήσω και έτσι εγώ τίμησα μια rare Jack Daniel's Steak, και στο τέλος φάγαμε από λίγο μπράουνις με παγωτό. 
Ε και μετά, σπίτι και ύπνο για το υπόλοιπο απόγευμα ΚΑΙ βράδυ...

Το απίστευτο - ειλικρινά, είναι η βαθμολογία μου. Κατάφερα και στο τέλος της Κυριακής, είχα βαθμολογία (44,20% )! Και το εξωφρενικό είναι πως δεν είχα την χαμηλότερη Ο_ο ποιος μου έκλεψε την δόξα του πάτου? οεο? 






Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Against all odds _ Part 1

Ξέρετε, είμαι πολύ πεισματάρης άνθρωπος - μερικές φορές. Όχι αισιόδοξος, απλά πεισματάρης. Δεν πιστεύω σε μένα, οτι αν κάνω κάτι, θα το κάνω σωστά, αλλά αν θέλω να κάνω κάτι, θα το κάνω. Τούμπα να'ρθει ο κόσμος.
Ε λοιπόν, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ μέχρι σήμερα!

Απ'όταν βγήκε το πρόγραμμα αγώνων του 2012, είπα οτι τέλος πάντων φέτος, θέλω να τρέξω 2-3 αγώνες. Έτσι για τον χαβαλέ, για την σημαία, για την εμπειρία. Όχι για την πρωτιά και την θέση (χαχχ λες και θα είχα ελπίδες). Από την άλλη βέβαια, θα ήθελα να έχω μια αξιοπρεπή παρουσία, όχι χύμα στο κύμα.
Έτσι, όταν είδα οτι τον Φεβρουάριο είχαμε τον 1ο αγώνα Ιππικής Δεξιοτεχνίας, είπα στον Νέρο "κοντέ, καιρός να δουλέψουμε λίγο...". Ο καιρός ήταν σκατά. Αλλά δεν μας πτοούσε. Το κρύο κρύο αλλά και η προπόνηση προπόνηση. Βέβαια όταν άρχισε να ρίχνει χιόνι και να έχει πολλές βροχές, αναγκαστήκαμε να μείνουμε στο μποξ. Παρ'όλα αυτά, ακόμα και χωρίς πολύ προπόνηση, είχα αποφασίσει να πάω - με τον Νέρο, όχι με άλλο άλογο. Και έτσι, αφού μουλάρωσα εγώ, και ήταν έτοιμο το βουνό να πάει στον Μωάμεθ, ο Μωάμεθ έφυγε και οι αγώνες αναβλήθηκαν.

Ε δεν πειράζει είπα, θα έχω χρόνο να προετοιμαστούμε καλύτερα για τον 2ο αγώνα της χρονιάς, που και πάλι ήταν στο Μαρκόπουλο. Και όλα πήγαιναν καλά (ντάξει, μέσες άκρες έτσι?) μέχρι την Δευτέρα. Με το που βγήκε η προκήρυξη, ο κοντός κουτσάθηκε. ΔΕΝ θα αναλύσω την στεναχώρια για το κούτσαμα του κοντού τώρα (έπεται ανάρτηση όμως). Απλά θα σας παραθέσω το μπαράζ από σκέψεις που πέρναγαν από το μυαλό μου από την Δευτέρα μέχρι και το Σάββατο. Γιατί η Κυριακή είναι από μόνη της, άλλο κεφάλαιο.

Δευτέρα πρωί: Τι καλά, μετά την δουλειά θα πάω στον κοντό μου να ετοιμαστούμε για την Κυριακή! Να πω και στον Ηλία να με δηλώσει στον αγώνα. Ε θα πληρώσω εκεί...
Δευτέρα απόγευμα: Αγάπη μου! Τι καλά που μαζεύεσαι κι ας κάνεις ροντέο!!!  Όχι ρε γαμώτο... κουτσαίνει ή μου φαίνεται? Σκατά! Βάδην και κατεβαίνω τώρα! Ε ρε γαμώτο Νέρο, ήταν ΑΝΑΓΚΗ να κάνεις ροντέο πριν το ζέσταμα?

Τρίτη πρωί: Λες να κουτσαίνει ακόμα? Τι θα κάνω? Να τον αφήσω μέσα? Να τον ιππεύσω? Θα τον ιππεύσω. Αν τον αφήσω πάλι στον συραγωγέα, θα κάνει ξανά καμιά μαλακία και θα τρέχω πάλι...
Τρίτη απόγευμα: χμμμμμ θέλει λίγο πόδι στον αριστερό καλπασμό... Ίσως να πάρω την μάστιγα. Σιγά, στο Μαρκόπουλο δεν θα χρειάζεται τίποτα, αέρα θα πηγαίνει τόσο χεσμένος που θα είναι. Ωχ ωχ ωχ... σκατά, σκατά, σκατά, κουτσαίνει πάλι !!! Όοοοοχιιιι... γαμώτο! (ναι, όλη την εβδομάδα έβριζα. Ανεχτείτε με - καταλάβετέ με, συμπονέστε με).

Τετάρτη πρωί: Τι θα κάνω σήμερα? Δεν τον καβαλάω, αφού κουτσαίνει :( Τι θα κάνω? Πρέπει να πάρω και τον Ηλία να μου πει μια γνώμη. Η Γαλάτεια είπε να του δώσω παυσίπονο. Ναι, αυτό θα γίνει. Ας μην πονάει ο στόκος. Μπορεί και να είμαι υπερβολική. Μπορεί να μην κουτσαίνει σήμερα. Γιατί κουτσαίνει όμως ρε γαμώτο? Γιατί γιατί γιατί? Και να πεις οτι τον δούλευα πολύ ή σκληρά :( Α ρε Νέρο, αν δεν σ'αγαπούσα, θα σ'έσφαζα και θα σε τάιζα στα αδέσποτα της Αθήνας!
Τετάρτη απόγευμα: οκ, θα του πάρω φαρμακάκι. Προς το παρόν, βάδην στον συραγωγέα. Βαριέται ο κοντός. Και εγώ βαριέμαι. Ποιος δεν θα βαριόταν μισή ώρα περπάτημα γύρω γύρω? Ουφφφφφφφ άντε να δούμε αύριο.

Πέμπτη πρωί: Εντάξει το πήρα το φάρμακο. Άντε να δούμε.
Πέμπτη απόγευμα: Ωραία. Του το έδωσα, το πήρε, ελπίζω αύριο να είναι καλύτερα. Και με τον αγώνα? Τι γίνεται? Αν κουτσαίνει και πονάει, ίσως δεν θα έπρεπε να τον ιππεύσω, ακόμα και δεν πονάει με το παυσίπονο. Ναι ρε γαμώτο, αλλά πάντα όταν θέλω να τρέξω έναν αγώνα, όλα μου πάνε κόντρα! Μήπως να περιμένω μέχρι το Σάββατο και αν δεν κουτσαίνει, να μπούμε να κάνουμε το τεστ με 10 λεπτά ζέσταμα για να μην τον κουράσω? Ουφφφφ... τι να κάνω... να ζήταγα από τον Ηλία να πάω με άλλο άλογο? Αλλά ρε γαμώτο, εγώ με τον Νέρο δουλεύω, τον Νέρο θέλω να πάρω σε αγώνα, να μας βαθμολογήσουν και να μας πουν πώς και τι να διορθώσουμε! Αν πάρω ένα άγνωστο άλογο, θα πάω καλά αλλά τι θα κερδίσω? Τίποτα... Τον Λαλάκη? Μπααααααα... Είναι Πέμπτη. Σε 3 μέρες δεν γίνεται αυτό το τρένο άλογο. Τον Ρίγγο? Ούτε. Δίνει η Βίκυ λισάνς, το τελευταίο που θέλει είναι να έχει το άγχος οτι μπορεί να συμπέσουν οι εξετάσεις της με τον αγώνα μου... θα έχει και το άγχος της, άστο καλύτερα. Οπότε? Μήπως να μην πάω? Όχι όχι όχι, είπα οτι ΈΝΑΝ γαμοαγώνα θα τον πάω, και θα πάω! Γιατί τον Μάρτιο δεν ξέρω τι θα γίνει με την δουλειά, τον Απρίλιο θα λείπω και μέχρι τον Μάιο ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Οπότε? Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα. Κάτσε να ξημερώσει Παρασκευή...

Παρασκευή πρωί: _____/\_/\_/\______/\__/\__/\____ __ __ _ _ (εγκεφαλικό κενό - δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι).
Παρασκευή μεσημέρι: Βγήκε η λίστα συμμετεχόντων! Δεν ρίχνω μια ματιά να δω τι παίζει? Ωχ? Γιατί δεν είμαι μέσα? Ρε γαμώτο, γιατί ΚΑΙ αυτό να είναι περίπλοκο? Τι έκανα πάλι και δεν με έχουν? Ντάξει έστειλα μέηλ, έγινε μπέρδεμα θα με βάλουν. Ααααααα ωραία! Με έβαλ-ΤΙ? τι άλογο είναι αυτό? Ulises 11 ??? Τι απέγινε ο Nero 2 και ποιο είναι αυτό το άλογο? Λες να με δήλωσε ο Ηλίας με κανένα δικό του, μιας και του είπα οτι κουτσαίνει ο κοντός? Καλά, δεν θα μου το έλεγε? Και δεν έχει και μπαταρία/σήμα να πάρει η ευχή! Τουλάχιστον σήμερα ο Νέρο δεν κουτσαίνει στον συραγωγέα!
Σάββατο πρωί: Τελικά έγινε μπέρδεμα με το όνομα, αλλά όλα οκ τώρα. Έφτασε η στιγμή και η μεγάλη ώρα! Ο Νέρο δεν κουτσαίνει στο βάδην ή στο τροτ στον συραγωγέα. Για να δούμε αν τον ίππευα... Ααααααααα καλά πάει! φτου φτου το καλό μου! Και δεν κάνει και ροντέο! Γιιιιιιιιιι-χααααααααααωωωΩΧχ ωχ ωχ ωχ όχι όχι... όχιόχιόχι... Τελικά κουτσαίνει λίγο. Άιστακομμάτια :( Τζάμπα χάρηκα... Γαμώτο! Και τώρα?
(μούτρα μέχρι το πάτωμα...)
Να πα να γαμηθεί. ΕΓΩ θα τρέξω. Φέρτε μου έναν γάιδαρο ΤΩΡΑ να τρέξω.
Τι? Δεν έχουμε γάιδαρο? Δεν πειράζει. Φέρτε μου τον Ρίγγο. Δεν με νοιάζει. Σκατά θα πάμε, σκατά βαθμό θα πάρω, αλλά δεν με νοιάζει. Θα πάμε και θα περάσουμε καλά. Έτσι, γιατί στην μάχη με την γκαντεμιά και τις πιθανότητες, κερδίζω ΕΓΩ επειδή ΕΤΣΙ. Και αν τους αρέσει (στις δυνάμεις της κακής μου τύχης...), κάτσε να το πω και στην Μαρίνα, αν δεν έχει αντίρρηση. Και στην Βίκυ.
Σάββατο απόγευμα: Ουφφφφφφ... ευτυχώς, δεν έχουν πρόβλημα. Ωπ να πάρω τον Βασιλείου, να πω στον άνθρωπο οτι θα πάρει ένα, όχι δύο άλογα. Οκ τέλειωσε κι αυτό. Ώπα ΚΑΤΣΕ τι μου είπε? Θα πάρει το άλογο στις 08.00??? Μόλις ΔΥΟ ΩΡΕΣ πριν τρέξω, θα φεύγει ο Ρίγγο από το ΓΟΥΔΙ? Ω Θεέ μου... ΓΙΑΤΙ? Γιατί με αγχώνεις έτσι? Δεν σου φτάνουν οι άσπρες τρίχες που μου βγάζει η μητέρα μου? Πρέπει να βγάλω κι άλλες? Δεν βαριέσαι... Εδώ με τόση γκαντεμιά, μπορεί και να σκάσει κανα λάστιχο και να μην φτάσει ποτέ ο Ρίγγο στο Μαρκόπουλο. Ποιος ξέρει?

Σάββατο βράδυ: είμαι καλεσμένη σε κάποιους οικογενειακούς φίλους, Καζάκους. Το ξέρετε οτι οι Καζάκοι είναι κατα παράδοση ιππείς νομάδες? Ναι. Το άλογο είναι μέρος της ζωής και της παράδοσής τους. Κάθε αγόρι Καζάκος πρέπει να ξέρει να ιππεύει άλογο. Όχι πόνυ, άλογο. Και τα αγαπούν πραγματικά. Και τα στολίζουν, και τα έχουν ελεύθερα να τρέχουν και ξέρουν να κρίνουν με ματιά αν είναι ευτυχισμένα στο περιβάλλον τους. Και τα μαγειρεύουν και τα τρώνε. Και έτσι, η Botakoz, που είναι φανταστική μαγείρισσα, μας είχε ως δεύτερο πιάτο (κόλαση τα πρώτα! υπέροχα!) ένα φαγητό που είχε σαν βάση κάτι σαν φύλο μακαρονιών, με ζωμό από κρέας βοδινού και αλόγου, κρεμμύδια, και από πάνω, το βρασμένο κρέας του βοδινού και του αλόγου. Το βοδινό λέει, το βράζεις 2 ώρες. Το άλογο, 3 με 4 ώρες. Το κρέας αλόγου ήταν απίστευτη εμπειρία για μένα. Δεν το περίμενα, αλλά όσο το έτρωγα, συνειδητοποιούσα οτι ξεπερνούσα το ταμπού που είχα σχετικά με το κρέας του αλόγου. Μέσα στο σπίτι, υπήρχαν παντού άλογα. Μέχρι και παιχνίδια για να καβαλάνε τα παιδιά, εικόνες, φωτογραφίες, στολίδια. Οι άνθρωποι αυτοί αγαπούσαν και σεβόντουσαν τα άλογα και μου σέρβιραν το κρέας του αλόγου, περιγράφοντας πώς το μαγειρεύουν στο Καζακστάν. Μου άρεσε η γεύση και μου άρεσε η εμπειρία. Και σκεφτόμουν οτι μπορεί αυτή η άτυπη.... θυσία, να έσπαγε την κακοτυχία μου. Αλλά ακόμα και αν δεν την έσπαγε, ήταν μια εμπειρία αντίστοιχη με το κρυφοκοίταγμα της Νάρνια μέσα από τα παλτά της ντουλάπας στην σοφίτα. Να βλέπεις τον πολιτισμό του Καζακστάν μέσα από το φαγητό τους. Θέλω να πάω εκεί, και θέλω να καλπάσω με ένα Καζάκικο άλογο!

Σάββατο προς Κυριακή: τα πράγματα τα έχω μαζεμένα? Τα χαρτιά? Ξυπνητήρι έβαλα? Πού είναι το σακάκι μου? ΓΑΜΩΤΟ πια σ'αυτό το σπίτι, όλο αλλάζουν θέση στα πράγματα και τα ρούχα, γιατί ποτέ δεν βρίσκω κάτι όταν το ψάχνω? Ω θεοί...... Ε δεν με νοιάζει. Θα πάω να περάσω καλά αύριο, ΔΕΝ θα δω άλλη μια φορά την διαδρομή σε βίντεο και όχι, δεν θα την ξαναδιαβάσω. Με δουλεύω? Να ανησυχώ αν θα πατάει καλά στα γράμματα ο RIGO? Αν θα κάνει σωστούς κύκλους? Έχω να ιππεύσω αυτό το άλογο από το 2011, δεν έχω ιδέα αν βγαίνει καν καλπασμό όταν του το ζητάς! Άντε, κοιμήσου τώρα, δεν θα ξυπνάς αύριο. Κοιμήσου είπα !

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

τι διάολο?

πραγματικά απορώ.......

Αναρωτιέμαι αν θα ξημερώσει η Κυριακή ή αν το Σάββατο τα μεσάνυχτα μπει κατευθείαν η Καθαρά Δευτέρα με όσα μου συμβαίνουν...

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Αμαρτήματα Μωχάμεντ παιδεύουσι... εμένα και τον κοντό

Το Σαββατοκύριακο είχα πάει στο αγόρι μου στην Θεσσαλονίκη. ΔΕΝ ήμουν Αθήνα. Πόσο τραγικά κακό μπορεί να είναι αυτό? Πόσο δύσκολο θα ήταν για τον Μωχάμεντ να έβγαζε έναν ρημαδοσυραγωγέα τον Νέρο? Προφανώς πολύ δύσκολο, μιας και δεν τον έβγαλε το Σάββατο, δεν τον έβγαλε την Κυριακή και φυσικά δεν τον έβγαλε και την Δευτέρα το πρωί.
Αν πήγαινα στον σταύλο Τετάρτη, ΤΟΤΕ θα έβγαινε το άλογο. Ωραία... πολύ ωραία...
Ε την Δευτέρα λοιπόν, ο Νέρο είχε φαγούρα στα πέταλα, τρωγόταν να κάνει την Νεριά του. Το περίμενα, εξ ου και στον συραγωγέα τον περίμενα... στην γωνία.
Δεν τον πρόλαβα όμως. Την έκανε την βλακεία του όσο ήταν ακόμα κρύος, με αποτέλεσμα όταν τον ίππευσα, να κουτσαίνει. Ελαφρώς.

Ε καλά λέω, ας μην είμαι υπερβολική. Λίγα πράγματα θα κάνουμε σήμερα, και αύριο βλέπουμε.
Φευ! Την Τρίτη κούτσαινε περισσότερο...
Τετάρτη λοιπόν, δεν είχε ιππασία. Είχε βάδην στον συραγωγέα, φιλάκια, χαδάκια, αγκαλιές! Σκληρή προετοιμασία... 

Επίσης, είπα να δοκιμάσω την πρόταση της Γαλάτειας, να του δώσω δηλαδή ένα παυσίπονο (egicalm) για 4-5 μέρες. Δεν ξέρω αν θα τον πιάσει, δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερα και πόσο καλύτερα, αλλά τέλος πάντων, σήμερα θα κάνουμε την πρώτη δοκιμή.

Πάντα όμως, πριν τον αγώνα, κάτι γίνεται και κουτσαίνει αυτό το βλακάλογο... Και όταν λέω "κάτι" εννοώ "ροντέο". Και την προηγούμενη φορά που είχαμε πάει στον αγώνα, κούτσαινε ο στόκος, γιατί το Σάββατο έκανε διάφορες... "διατατικές" με εμένα πάνω του (όχι για πολύ). Και φυσικά, μου την είπαν οι κριτές. Και καλά έκαναν δηλαδή. Αλλά όχι πάλι ρε γαμώτο... Τον πρόσεχα να μην τον κουράζω, τον πρόσεχα να μην του ζορίζω το πόδι, πρόσεχα το ένα, το άλλο, το τρίτο, και στο τέλος, όπως είπε και ο Τρύφωνας ο Σαμαράς, Μηδέν υπό το πηλίκο!
Ε ρε γκαντεμιά που με κυνηγάει...................

Σκεφτόμουν να πω στον Ηλία να με δηλώσει με άλλο άλογο. Με όποιο να'ναι. Αλλά είμαι και εγώ μουλάρι πεισματάρικο. Δεν εγκαταλείπω την προσπάθεια με τον Νέρο. Δεν του είπα τίποτα, ας μας δηλώσει και αν μέχρι ΚΑΙ το Σάββατο δεν είναι καλύτερα ο κοντός μου, θα δω αν μπορώ να μπω ως last entry την Κυριακή με κάποιο δικό του άλογο. Αλλά δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι προς το παρόν αυτή την επιλογή. Θέλω να προσπαθήσω με τον Νέρο. Μαζί τρώμε τον γάιδαρο, ας φάμε και την ουρά!

Από την άλλη πάλι... δεν ξέρω... νοιώθω λίγο τύψεις. Μήπως βάζω τον αγώνα πάνω από την ευημερία του? Αλλά ρε γαμώτο, αφού δεν τον ιππεύω (χθες - σήμερα) πόσο τον επιβαρύνω? Ουφφφφφφφφφφφ... να σκάσω είμαι...



Και ο χαμένος, λες και ξέρει οτι έχει κάνει λαδιά, όλο αγάπες είναι! Όλο φιλάκια, να μου γλύφει τα χέρια, να του καθαρίζω πόδια και να μου γλύφει το μπουφάν, να ακουμπάει την χοντροκεφάλα του στον ώμο μου, να μου αναστενάζει... Ρε μπας και έχει ερωτευτεί την Ladybird που είναι απέναντι? Έλαπαναγιάμου... Τι να πω...


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Chicken on a horse ?!?!?!

Ήθελα να ξεκινήσω άλλο ένα ποστ, από αυτά που (δεν?) σε καθηλώνουν κατά την ανάγνωσή τους... Ξέρεις τώρα. Πόσο συγκλονιστικά δύσκολο ή περίπλοκο ή τρομακτική ήταν η εμπειρία μου σήμερα με τον Νέρο στην προπόνηση, και πόσο πρέπει να προσπαθήσω, να με απαξιώσω για Χ και Ψ λόγους, να πω πόσο φανταστικός είναι ο κοντός μου και άλλα τέτοια.
Θα είμαι σύντομη. 
Ο Νέρο ήταν 3 μέρες στο μποξ.Τον έβγαλα συραγωγέα, το μαλάκισε, έκανε ροντέο, τράβηξε ίσως λίγο κάναν τένοντα στα μπροστινά και κούτσαινε μετά - ολίγον. Τον ίππευσα, ήταν καλός, εγώ καμπούριαζα, αυτός δεν την παλεύει στον αριστερό καλπασμό - ΚΑΘΟΛΟΥ όμως. Αύριο θέλω να δω αν κουτσαίνει από σήμερα - αν όχι, σκοπεύω να τον καλπάζω πολύ ώρα. Δεξιά και αριστερά. Πέρα δώθε κοινώς!
Το θέμα όμως είναι, οτι ήθελα να δώσω μια παραστατική εικόνα για το πώς ένοιωθα σήμερα. Δεν ήμουν πολύ καλά σε διάθεση, ένοιωθα και μια μικρή αδυναμία - ένα δεν με κρατούν τα πόδια μου να το πω, οπότε όταν καβάλησα, ήμουν σαν την κότα πάνω στ'αλογο
Και σκεπτόμενη από μέσα μου και κάνοντας χαβαλέ, είπα, δεν βάζω και μια εικόνα με μια κότα πάνω σε ένα άλογο? Αμέσως την απέρριψα, σκεπτόμενη οτι πού να βρω τώρα τέτοια εικόνα, ποιος και κυρίως ΓΙΑΤΙ να έβαζε φωτογραφία στο ίντερνετ μια κότα πάνω σε ένα άλογο.
Με έτρωγε όμως η βλακεία και η περιέργεια............

Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΙΑ ΚΟΤΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ! 
και αν δεν πιστεύετε, ορίστε.

Αυτό είναι ΓΛΥΠΤΟ! Κάποιος σπατάλησε ΩΡΕΣ για να δείξει μια κότα πάνω σ'ένα άλογο...
Αυτό πάλι ιδέα δεν έχω τι είναι. Δεν είναι καν ωραίο, απλά είναι ΑΛΛΗ μια κότα ΠΑΝΩ σ'ένα άλογο...
Τελικά δεν νοιώθω και τόσο μόνη σ'αυτό τον κόσμο...

Τι να πω... 
Α ναι, για τον Νέρο... εεεεεεε αφού σας τα είπα! Όλα ωραία και καλά ακόμα (γιεεεεεεεεεε!!!), όρκισα τον Μωχάμεντ να μην κάνει καμιά εξυπνάδα όπως την άλλη φορά, που αποφάσισε να βάζει περισσότερο καρπό στον κοντό με άμεσα αποτελέσματα σε εμένα, αυτόν και το έδαφος, είδα και στο βίντεο που με τράβηξε η Γαλάτεια την καμπούρα μου και τα χέρια μου, και πρώτα ο Θεός, μετά ο Αλλάχ και έπειτα όποιος έχει χαρτάκι με σειρά προτεραιότητας, αύριο θα ιππεύσω και πάλι, θα δουλέψω τα δικά μου προβλήματα και τον αριστερό καλπασμό το Νέρο, και μέχρι την Κυριακή, σιγά σιγά και ανώδυνα, θα έχουμε σεταριστεί για το Grand Prix A3. 

Αύριο θα ανεβούν τα βίντεο της Παρασκευής και το σημερινό. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, έχουμε μεγάλη διαφορά μέσα σε 2 προπονήσεις, τόσο ο κοντός όσο και εγώ. Φτύστε να μην μας ματιάξουν !


Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Περπάτημα της χορογραφίας...

Στον χορό, όταν έχουμε μια καινούργια χορογραφία, πρώτα την περπατάμε. Να δούμε τα βήματα, τις κινήσεις, πού θα σταθούμε, πού θα γυρίσουμε, πώς θα στρίψουμε, πού θα βρεθούμε.
Και αφού βεβαιωθούμε, βάζουμε μέτρημα, ρυθμό και στο τέλος μουσική. Και μετά, έχουμε την χορογραφία εκτελεσμένη σωστά.
Σήμερα λοιπόν, κάναμε με τον Νέρο το "περπάτημα" της Α3. Ως τώρα, δουλεύαμε τροτ και καλπασμό σε κύκλο, σήμερα όμως ήθελα να τον δω πώς δουλεύει στις ασκήσεις που έχει η Α3.
Για την ακρίβεια, ήθελα να δω το κομμάτι τροτ-αλτ-τροτ, να δω πώς από την ευθεία θα έστριβε για να κάνει τους κύκλους, πώς από αριστερόστροφο κύκλο θα έκανε αμέσως μετά έναν δεξιόστροφο και επίσης, πώς θα έβγαινε καλπασμό - και τι καλπασμό.
Α ναι, είχαμε και τον φράχτη. Για να ξέρετε, τον φράχτη από θάμνους που έχει η μια πλευρά, καθόλου δεν τον αγαπάμε και πολύ τον φοβόμαστε...
Αποφάσισα λοιπόν να μην επιμείνω στο να ξεκινάει στα σωστά σημεία τροτ ή καλπασμό, αλλά κυρίως να δω πώς πάει και πώς στρίβει. Και πώς τον ιππεύω εγώ...

Χμμμμμ...
Δεν ήμασταν καλοί. Αλλά δεν ήμασταν και κακοί για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό. ΕΧΟΥΜΕ σίγουρα ένα θέμα στον αριστερό καλπασμό. Δεν μας αρέσει βρε παιδί μου, τι να κάνουμε!
Και μιας και από Δευτέρα κλείνουν τα περιθώρια, πρέπει να το πάρω απόφαση και να τον πιέζω περισσότερο για να τον ξυπνάω. Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι να το κάνω, γιατί φοβάμαι μην κάνει πάλι από αυτά τα χαριτωμένα του που σαν κατάληξη έχουν εμένα στο χώμα και αυτόν στην φυλακή. Αλλά αν θέλω, ας κάνω και αλλιώς. Πρέπει από Δευτέρα να τον πιέζω περισσότερο, και ειδικά τώρα, αφού είδα τι ανάγκες έχει αυτός και τι ανάγκες έχω εγώ.
Στόχος για τον αγώνα? Ουφφφφφφφφφφφφφ... παλιά, θα έλεγα το 60%
Τώρα, δεν ξέρω. Μάλλον και πάλι θα ήθελα να πιάσω το 60% αλλά όπως δεν το πολυπιστεύεις εσύ που διαβάζεις το μπλογκ αυτό, έτσι δεν το πολυπιστεύω και εγώ που το γράφω. Από την άλλη όμως, ούτε η αισιοδοξία, ούτε η ελπίδα κοστολογούνται στις μέρες μας και δεν χάνω τίποτα να προσπαθώ και να ελπίζω για ένα εξηντάρι ;)

Και από Δευτέρα, το βίντεο της σημερινής προπόνησης. Γιατί σήμερα, δεν βρίσκω καλώδιο...

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Βροχή χωρίς "νερά"

Ομολογώ. Την Τρίτη δεν πήγα για ιππασία, παρά τα όσα έλεγα. Γιατί ο καιρός έδειχνε σκατά, έβρεχε και δεν είχα παρέα. Το σκυλομετάνιωσα όμως και χθες πήρα μαζί μου στο γραφείο τα ρούχα για να πάω στον σταύλο στα καπάκια.
Όπερ και εγένετο.
08.00-16.00 γραφείο, στις 16.30 ήμουν στους σταύλους.
Το θέμα είναι οτι και χθες έβρεχε λίγο και ακόμα χειρότερα, φύσαγε πολύ. Σαν την κοτούλα πήγα στον Νέρο, με διάφορες σκέψεις τύπου "φυσάει σήμερα, να δω από πού θα πρωτοτρομάξει ο βλάκας", "πωωωωωωωω φυσάει ΠΟΛΥ, να δω πού θα με πρωτοαδειάσει" και άλλα τέτοια αισιόδοξα. Και φυσικά με την ωλ τάιμς κλάσικ σκέψη "πού θα τον πας ρε Καραμήτρο τον Νέρο στο Μαρκόπουλο? Να κάνει κανα μπραφ να τον ψάχνεις"!

Και όμως... Ο χαμένος, με συγκίνησε χθες. Κάνει τα πάντα για να με βγάλει τρελή και υπερβολική, και είναι τόσο καλός... Εντάξει, το αυτάκι έπαιζε τρελά, άκουγε τα πάντα και ανα περιόδους χαμήλωνε καπούλια για 1-2 βήματα, αλλά μέσες - άκρες, τροχάσαμε και καλπάσαμε πολύ καλά. Κεφαλάκι κάτω, ποδαράκια ψηλά. Στο τροτ. Στον καλπασμό ακόμα δεν... Καλά, στην προκειμένη περίπτωση είναι καθαρά δικό μου λάθος που δεν έβγαινε σε ζωηρό καλπασμό, αλλά κύριε Δικαστά, σας εκλιπαρώ για επιείκεια, τον φοβόμουν να τον ανοίξω στον καλπασμό με τέτοιο καιρό γύρω...
Σαν σύνολο η χθεσινή ίππευση ήταν καλή. Όχι ΠΟΛΥ καλή, αλλά σίγουρα καλή. Ξέρεις τώρα, από αυτές που ξεκαβαλάς χαμογελώντας...

Το σοκ για μένα ήταν στον συραγωγέα. Διάβαζα την Σάλλυ και τον Αλόις τις προάλλες και αποφάσισα στον συραγωγέα, να πιάσω πιο κοντά τον Νέρο, αλλά να περπατάω και εγώ μαζί του, κοντά του, ώστε να φτάνω με την μάστιγα τα πόδια του και να τον κάνω να πατάει πιο καλά τα πίσω του. Ωραία. Δούλεψε το σύστημα, πλην όμως εμένα δεν μου έμεινε ανάσα, να τροχάζω από κάτω - αφήστε το να καλπάζω από κάτω - έμφραγμα λέμε!
Με έβλεπε ο Μωχάμεντ λοιπόν που έκανα αυτά τα "χαζά" και έρχεται και μου λέει
-"Ντανάι, εσύ πιο πολύ τρέκεις Νέρο τρέκει λίιιγκο. Ντόσμου"!
Δανάη εσύ τρέχεις πιο πολύ απ'ότι ο Νέρο, δώσε μου (τον συραγωγέα)
Τον κοιτάω, πάω να ψελίσσω κάτι αλλά άργησα. Είχε ήδη πάρει συραγωγέα από τα χέρια μου. Και προς μεγάλη μου φρίκη, τον βλέπω να τραβάει τον συραγωγέα απότομα 2-3 φορές και το κεφαλάκι του Νέρο να τραβιέται επάνω. Φρέναρε ο κοντός και γύρισε να με κοιτάξει σε φάση "Τι κάνεις κυρά μου? ΠΑΣ ΚΑΛΑ?" και αντ'εμού είδε τον Μωχάμεντ. Και ξεκινάει ένα ροντέο και εν συνεχεία, τροτ. Και αμέσως μετά, λάθος καλπασμό. Και ο Μωχάμεντ όλο και να τινάζει το λουρί. Βήμα και σήκωμα κεφαλιού έκανε ο Νέρο. 
Δεν άντεξα... λέω από το να κάνει ΤΕΤΟΙΟ συραγωγέα, καλύτερα να ανέβω πάνω τώρα, να τελειώνουμε.
-"Βρε Μωχάμεντ, μην κάνεις έτσι συραγωγέα, Νέρο πονάει στόμα"! Είπα στα σπαστά ελληνικά που μαλακωδώς μιλάμε όλοι μας όταν απευθύνουμε τον λόγο σε άτομα από Πακιστάν, Μπαγκλαντές, κλπ...
-"Όοοοκι, ντεν πονάει! Εγκώ ξέρω, κάτε μέρα βγκάλω 5 άλογκα κάνω έτσι και καλπάζουν. Ντεν μπορώ κυνηγκάω 5 άλογκα κάτε μέρα γύρω γύρω, κάνω έτσι με κέρι και αυτό καλπάζουν"! με διαβεβαίωσε...
Όοοχι, δεν πονάει! Εγώ κάθε μέρα βγάζω 5 άλογα και έτσι κάνω για να καλπάσουν. Δεν μπορώ να κυνηγάω κάθε μέρα 5 άλογα, τα τραβάω έτσι με το χέρι και καλπάζουν.
Μόλις μου επιβεβαίωσε τον φόβο μου, οτι δηλαδή είναι όντως ΤΟΣΟ κάφρος στον συραγωγέα όσο νόμιζα.
Το καλό είναι οτι για κάποιο λόγο τον έχει λίγο αφημένο τον Νέρο αυτές τις μέρες, δεν τον βγάζει το πρωί, και αφού πάω εγώ το απόγευμα, όλα καλά.
ΕΙΔΙΚΑ τώρα που τον ξαναξεκίνησα το σύστημα Stragali και ο συραγωγέας έχει πάψει να του είναι απεχθής ;)

Αν πάω σήμερα, θα προσπαθήσω να βρω κάποιον να τραβήξει βιντεάκι. Να με δω λίγο. Γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχω αρχίσει να κάνω λάθος - ε να το προλάβω νωρίς αυτή τη φορά!
ΑΝ ΔΕΝ ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ...

-Χθες πάντως, έβρεξε αρκετά εδώ, αλλά ο στίβος ήταν μια χαρά! Φτου φτου! Βροχή χωρίς νερά και Νεριές! ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ !

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Sally O'Connor

Μερικές φορές, ξεχνάμε οτι αν κολλήσουμε ή νοιώθουμε "κάπως" (όπου κάπως βάλτε μπάμια) πάνω στην σέλα, υπάρχουν ασκήσεις για ΕΜΑΣ και όχι το άλογο, για να σταθούμε καλύτερα στην σέλα, να ανοίξουμε την πλάτη μας και να μακρύνουμε τα πόδια μας και τέλος πάντων, να "ανοίξουμε" κάπως και να κάτσουμε καλά. Και σωστά...

Βάζω μερικές από τις ασκήσεις που προτείνει η Σάλλυ (η νέα μου... "προπονήτρια") για όσους και όσες θέλουν να κάνουν τις... διατατικές τους πριν, κατά ή μετά την προπόνηση!







Από το βιβλίο
Common Sense Dressage - An illustrated guide
Sally O'Connor
Half Halt Press

Το παιδί. Τι έχει το παιδί?

Το Σάββατο έβγαλα τον Νέρο, έχοντας κατα νου όσα είχα προαναφέρει. Διπλή συραγώγηση, side reins και λοιπά. Αλλά φυσικά, για να με διαψεύσει και να με βγάλει ιδιότροπη, ο κυρ-Νέρο ήταν....... άψογος! Σωστό κεφαλάκι, χαλαρό, σωστά πόδια (πίσω μπρος) και καλό ρυθμό! Μάι Γκοντ!
Στην ίππευση βέβαια, τα χαλάσαμε λίγο... Μια δεν άκουγε στο πόδι (με τίποτα όμως), την άλλη έπεφτε από καντεράκι σε τροτ, μετά χόρεψε μια μικρή ζεϊμπεκιά που παραλίγο να πατήσουμε την Μαρίνα, τέλος πάντων από τα 10 πράγματα που του ζήτησα, έκανε μετά βίας το ένα, και αυτό όχι πολύ πρόθυμα.
Σαν Ελληνίδα μάνα λοιπόν και εγώ, ανησύχησα. Το παιδί. Τι έχει το παιδί? Γιατί δεν πάει μπροστά. Μήπως πεινεί? Μήπως ο κώλος το πονεί? Μήπως κουτσαίνει? Μήπως είναι άκεφος? Μήπως τον τραβάω πολύ?
Προβληματισμός, σκέψεις, κόντρα σκέψεις, ΔΙΑΒΑΣΜΑ βιβλία (ο Podhajsky έχει σιχαθεί να με βλέπει, ευτυχώς το Σάββατο υπήρξε νέα προσθήκη, η Sally O'Connor και έτσι, και ο Alois έχει παρέα και εγώ περισσότερα να μάθω), και άλλα περίεργα που κάνουν οι τσαρλατάνοι ( χορός της λιακάδας - μπας και κόψει να βρέχει).
Και ξημερώνει Δευτέρα. Και βρέχει από το πρωί. Σκατά.. Πλην όμως, δεν πτοούμαι, παίρνω στο γραφείο τα ρούχα της ιππασίας με την ελπίδα οτι η βροχή θα έκοβε. Και όχι μόνο έκοψε λοιπόν, αλλά έβγαλε και ήλιο! Γιέεεεεεεεεεει !!! 
Στις 17.00 ήμουν με τον Νέρο σελωμένο, να κάνουμε τον συραγωγέα μας ήρεμα, πολιτισμένα, ωραία και σωστά.
Και μετά τον καβάλησα και ΟΛΑ ήταν σωστά. Ναι ντάξει, χαζολογούσε στην αρχή, μας ενδιέφερε και το ποδόσφαιρο και οι μηχανές που περνούσαν, αλλά κάποια στιγμή, συγκεντρωθήκαμε σ'αυτή την δόλια που καθόταν από πάνω και χαλαρώσαμε σβερκάκι, κατεβάσαμε λίγο την κεφάλα μας, κάναμε τροτάκι και καντεράκι, κάναμε μερικές αλλαγές κατεύθυνσης (τις παίρναμε λίγο με τα πόμολα, θέλουμε δουλειά) και γενικά, όλα ΥΠΕΡΟΧΑ!
Αφού κατέβηκα και δεν το πίστευα...... ο κοντός λοιπόν τσίμπησε 2 μήλα ως επιβράβευση, πολλά φιλιά, και μερικά καρότα.
Και αύριο ας σταυρώσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ οτι θα είναι καλά και ίσως και καλύτερα. Και οτι δεν θα κάνει τις... Νεριές που συνηθίζει.
Ο καλός μου... <3

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Equipment - not - for double lunging

Χρειάζομαι αυτό (έποχο συραγώγησης)

Αλλά έχω αυτό (απλή σελίτσα)
Χρειάζομαι αυτό (caveson)
Αλλά έχω αυτό (απλά ηνία)

Ευτυχώς έχω συραγωγέα ! (2 για την ακρίβεια...)

Θέλω να κάνω αυτό...

κάπως έτσι τέλος πάντων!


Αλλά όλοι ξέρουμε οτι δεν θα δείχνει έτσι... μάλλον ο Νέρο θα πηγαίνει σαν την πάπια γύρω γύρω, χλιμιντρίζοντας, χαζεύοντας και κλωτσοπατινάροντας. Θα έχει πλάκα πάντως ^_^




Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Ανάσα !

Όπως είχα γράψει και πιο πριν... όταν αποφασίζω να κάνω κάτι, μέχρι και σεισμός έχει συμβεί προκειμένου να ΜΗΝ το κάνω. Ε αυτή τη φορά, είχαμε χιόνια...
Με ανακοίνωσή της, η Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας ανέβαλε λόγω κακοκαιρίες τόσο τους αγώνες όσο και τις εξετάσεις για την ΑΙΑ.

ΥΠΕΡΟΧΑ !

Παίρνω ανάσες και περιμένω να ηρεμήσει λίγο ο καιρός. Από Δευτέρα θα είμαι αμείλικτη με τον Νέρο. Δουλειά δουλειά και πάλι δουλειά. Και θα είναι έτοιμος για το Α3 την επόμενη φορά που θα προκηρυχτεί. Και θα είναι και λίγο κουρασμένος για να μην κάνει ροντέο. Και ο πισινός μου θα εφάπτεται διαρκώς στην σέλα, δεν θα χοροπηδάει...

Σας παρουσιάζω τα ως τώρα αποτελέσματα της "ψηφοφορίας" μας για το τι να κάνω στους αγώνες, με ποιο άλογο να πήγαινα:

Nero: 3 points
Last: 2 points
X horse: 3 points

Είχαμε όλος παραδόξως μια ισοπαλία μεταξύ του Μαυρούλη μου και του άγνωστου ίππου. Θα είμαι ειλικρινής. Είχα πάρει τηλέφωνο τον Ηλία και του είχα ζητήσει άλογο για τον αγώνα. Με τον Νέρο, στην χειρότερη περίπτωση, θα έπεφτα και θα χτύπαγα, με τον Λαστ, στην χειρότερη περίπτωση, θα έπαιρνα σχόλια από τους κριτές τύπου "πού το πας το τρένο μανδάμ" ενώ με το Χ άλογο του Ηλία, το πολύ πολύ να μην μαζευόταν σωστά.
Πλην όμως... αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα, όταν θα έρθει η στιγμή για τον αγώνα, ο Νέρο θα είναι έτοιμος. Δεν πα να ρίχνει χιόνι, φωτιά ή ακρίδες από τον ουρανό.

Από Δευτέρα απόγευμα, ο κοντός θα πει τον Δεσπότη Παναγιώτη μαζί μου! Και εγώ μαζί του μάλλον...
(ω ναι... αν και ο καιρός φτιάχνει λίγο αυτές τις μέρες... ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ χαλάει πάλι!)